Allereerst wil ik alle professionals die die dit voor
mij geschreven hebben hartelijk danken voor hun hulp!
Ik ben het eens met al hun bevindingen.
En vooral de nieuwe inzichten die ze mij gegeven hebben aangaande dit onderwerp.
Verder ben ik blij met het feit dat ze mijn moeder niet aanvallen op de gemaakte keuze.
Dit gebeurt online regelmatig, ik hoop dat deze uitleg ertoe zal bijdragen dat ook andere mensen mijn
verhaal zullen gaan lezen zoals het bedoeld is.
Dit betekent uiteraard niet dat u het niet met mij of mijn moeder oneens mag zijn.
Ook één va de pedagogen die dit stuk geschreven heeft geeft immers aan geen voorstander te zijn
van de pedagogische tik, zij geeft heel duidelijk alternatieven hoe deze situatie ook had kunnen
worden opgelost.
Professional 1
1.Ik vind je verhaal niet perse schokkend, zoals je het schrijft klinkt het alsof het
een weloverwegen keuze is geweest van je moeder en ze zichzelf kon beheersen,
(door niet te hard te slaan). Het inrijden op een persoon, en in dit geval je moeder
is natuurlijk ontzettend ongewenst dus ik snap heel goed dat je moeder je dat
gedrag heel snel weer wilt afleren. Een corrigerende tik is dan een snelle
‘oplossing’. Ik ben geen voorstander van de corrigerende tik, maar door de
beheersing die je moeder had tijdens deze situatie, en de liefde die je moeder je
na de situatie weer heeft gegeven (knuffel, een goed gesprek) vind ik dit geen
schokkend voorbeeld.
2.De reactie van je moeder begrijp ik en ik denk ook dat eenmalig zo’n pak voor je
billen in combinatie met een liefdevolle opvoeding niet schadelijk is
(wel afhankelijk van je leeftijd). Wat maakt dat ik toch tegen de corrigerende tik/ het
fysiek straffen ben is dat op verschillende vlakken wetenschappelijk is aangetoond
dat je er op termijn het tegenovergestelde mee bereikt. Moet het wel vaker dan
één keer gebeuren, maar dat is lastig wanneer je het één keer hebt gedaan en het
op hele korte termijn lijkt te werken. Je doel met straffen is mijn inziens (o.a.) je
kind leren wat gewenst gedrag is, wat niet en wanneer de grens gepasseerd is.
Maar een grensoverschrijdend geval oplossen door een tik uit te delen leer je toch
een kind dat slaan mag? Jij bent als ouder het voorbeeld voor je kinderen.
Daarnaast zegt onderzoek, maar ook mijn ervaring dat je (o.a.) een inbreuk doet
op de basisveiligheid, eigenwaarde, zelfvertrouwen en het vertrouwen in anderen.
Hoe vaker het gebeurt hoe sterker de effecten natuurlijk. Je wil toch als ouder je
kind leren respect te hebben voor de ander? Je wilt toch leren hoe je
communiceert en samenwerkt? Je wilt toch dat je kind conflicten netjes oplost?
Dat leert hij niet door fysiek te straffen wanneer het even niet gaat zoals jij het wilt.
In jouw verhaal vertel je dat het eenmalig is gebeurd, je beschrijft de liefde die je
van je moeder kreeg en de beheersing die ze tijdens de situatie had, maar ik denk
dat veel ouders hiertoe niet altijd even goed in staat zijn, met de gevolgen van dien.
3. Gelukkig maar! Dat maakt toch dat ze zichzelf kon beheersen en de woede niet
(volledig) op jou heeft afgereageerd.
Deze vraag heb ik niet helemaal goed gesteld.
Daarom heb ik de vraag die ik eigenlijk wilde stellen nogmaals gesteld.
De vraag had moeten zijn,Wat vindt je van de bewuste keuze om mij een pak voor mijn
BLOTE billen te geven?
Het antwoord: Blote billen is naar mijn inziens pijnlijker. Ik vermoed daarom dat de effecten die ik in
mijn vorige mail noemde groter kunnen zijn, wanneer het vaker gebeurd, in vergelijking met een pak
voor je broek. Maar nogmaals, ik denk dat de effecten van zo’n incidentele handeling beperkt is.
4. Dat hangt volledig van je leeftijd af en van alles wat eraan vooraf is gegaan,
maar wat ik bijvoorbeeld zou doen is verbaal streng toespreken en een beroep
doen op je gezonde verstand. Wellicht iets wegnemen waar je naar uit keek die
dag of jou zelf laten meedenken over hoe je deze fout kan herstellen. In ieder
geval de volgende ochtend duidelijkere grenzen met aankleden!
wat commentaar op dit antwoord.
Het effect van het pak voor mijn blote billen is inderdaad niet zo groot geweest, al had het
wel een grappig effect op mijn moeder namelijk dat ze sinds dit incident als ik weer echt
ondeugend dreigde te worden bijna altijd het volgende tegen mij zei als laatste waarschuwing:
volgens mij wordt het weer eens tijd dat hier iemand een pak voor zijn blote kontje krijgt of niet???
Mijn antwoord was uiteraard al heel snel nee dat hoeft niet mama!
Ik wil nog wel even een opmerking maken dat dit dreigement en het antwoord normaal
gesproken in het Gronings werden afgegeven.
Ik heb het hier enkel in het Nederlands opgeschreven zodat iedereen het kan lezen.
Verder moet ik nog kwijt dat ze het dreigement nooit meer heeft waargemaakt.
of dat nu betekent dat ik verder altijd braaf was laat ik aan de mensen over die mij goed kennen
Professional 2
1 is mijn verhaal echt zo schokkend?
Nee, ik vind je verhaal niet schokkend. Ik denk zelf na het lezen van je verhaal dat de tik van
je moeder wel terecht is. Ik zie de tik dan ook als een pedagogische tik. Toen jij klein was
werd er in de maatschappij nog heel anders over de pedagogische tik gedacht.
Daarbij ben je niet volledig ‘afgeranseld’, maar heeft je moeder heel goed nagedacht over haar reactie op jouw actie. Dat is ontzettend knap en niet iets wat iedereen kan.
Uit veel onderzoeken komt naar voren dat als je eenmaal begint met het geven van een tik dat dit van kwaad tot erger kan gaan. Dit lijkt mij in jouw geval niet zo te zijn.
2 Wat vind je van de reactie van mijn moeder op de situatie?
Ontzettend knap, dat je moeder zo kalm en rustig blijft en echt even nadenkt over wat voor
straf ze jou geeft. Jij vergeet dit nooit meer, en je zal je moeder nooit meer proberen aan te
rijden in de elektrische rolstoel. Wat ik hierbij nog wil aanvullen is dat het in jouw jeugd de
pedagogische tik, dus een welbewuste tik met een opvoedkundig doel, binnen de
samenleving werd geaccepteerd.
3 Wat vindt je van de bewuste keuze om mij een pak voor mijn BLOTE billen te geven?
Dat het een hele bewuste keuze is dat blijkt uit je verhaal. Dat vind ik erg knap. Je moeder
neemt de tijd om even kalm te worden.
4 Wat vind jij van het feit dat mijn moeder bewust voor deze oplossing gekozen heeft terwijl
ze even tijd nam af te koelen ?
Wat ik al meerdere keren noem, dat vind ik ontzettend knap. Dat je zo doelbewust een
pedagogische tik kan geven terwijl je al wel weer gekalmeerd bent.dat je moeder je door middel van een pedagogische tik gestraft heeft keur ik niet af, ik vind het moeilijk in te schatten omdat ik er zelf niet bij was, of het terecht of onterecht was dat je een tik voor je blote billen kreeg.
Tegenwoordig ligt er heel erg een taboe op een pedagogische tik,
een tik, een tik voor de blote billen een tik voor de broek. Terwijl men soms ook uit de
veiligheid voor het kind een kind ergens wegtrekt (van de rand van de stoep terwijl er een bus nadert). Ik denk dat het idee dat jij een rolstoel zit dat hetgene is wat mensen triggert voor de reactie in de combinaitie met het taboe wat er op ligt.
Lastige kwestie.
Tegenwoordig ligt er heel erg een taboe op een pedagogische tik,
een tik, een tik voor de blote billen een tik voor de broek. Terwijl men soms ook uit de
veiligheid voor het kind een kind ergens wegtrekt (van de rand van de stoep terwijl er een
bus nadert). Ik denk dat het idee dat jij een rolstoel zit dat hetgene is wat mensen triggert
voor de reactie in de combinaitie met het taboe wat er op ligt. Lastige kwestie
Ik ben blij dat je mijn verhaal niet als schokkend ervaren hebt.
Ik was enigszins verbaasd door het feit dat jij zonder meer zegt dat de tikken die ik kreeg
terecht waren. (Maar ik vind het wel verfrissend om het eens te horen dit omdat er meestal
heel anders op gereageerd wordt).
Ik kan niet anders dan het eens zijn met de gevaarlijke effecten van een niet goed
uitgevoerde zogenaamd pedagogische tik. (Over deze schadelijke effecten zijn het dan ook al
snel eens en hierover is inderdaad ook meer literatuur te vinden op mijn website.
Ook hiervan moet ik zeggen dat ik het niet anders dan mee eens kan zijn.
Ik heb echter niet gerealiseerd welke beheersing nodig is om dit te kunnen, dit komt volgens
mij doordat natuurlijk in dit geval het kind was dat gestraft werd.
Ik ken geen kind wat dat prettig vindt (maar nu ik er als volwassene op terugkijk kan ik
inderdaad wel zeggen dat mijn beide ouders nooit te ver zijn gegaan.
Ik wil nog even iets rechtzetten Ik was dit pak billenkoek well vergeten, maar moeder zeker niet!
Toen ik aan dit onderzoek begon vroeg ze of ik nog wist dat zij mij eens pak voor mijn blote kont had gegeven.
Ik moest erg diep graven.
Toen heeft zij mij het verhaal weer verteld
Het is inderdaad zo dat ik in mijn jeugd redelijk normaal werd gevonden dat een kind dat
ondeugend was gewoon even bij papa of mama over de knie ging.
Dit maakt het incident inderdaad niet bijzonder.
Dit vertelde je ook wel eens aan je vriendjes dat je straf had gehad voor iets dat je had uitgehaald.
Ook ouders spraken hier openlijk over met anderen (vooral op verjaardagen of andere
familiaire samenkomsten) dit was uiteraard niet altijd leuk voor het kind waarover het verhaal ging.
Maar ja zo was het nu eenmaal en dus ook in mijn familie, toen mijn moeder dit verhaal in
de familie vertelde werden er uiteraard flauwe grappen over gemaakt door mijn ooms tantes.
Ik kon gelukkig wel rekenen op de sympathie van mijn neefjes en nichtjes simpelweg door het
feit dat we allemaal wel zo’n verhaal waarin we het onderwerp waren hadden meegemaakt.
Mijn neven vonden het zelfs wel stoer dat ik met mijn rolstoel had geprobeerd mijn moeder
aan te rijden, maar ze moesten toch ook wel erkennen dat het niet echt een pak voor je blote
billen waard was! (HA HA)
Het is waar dat mijn moeder even de tijd nam om te kalmeren, maar ze koos er vervolgens
toch voor om mij volledig bewust een pak voor mijn blote billen te geven.
Iets waar men tegenwoordig nog al van schrik. (Ik moet eerlijk bekennen ik heb er niets aan overgehouden).
In de reactie op vraag vijf zie ik veel overeenkomsten tussen beide professionals
In het gesprek dat wij naar aanleiding van het beantwoorden van deze vragen door Jou
hebben gevoerd geef je aan niet per se iets te hebben tegen de pedagogische tik voor jou en
mij is volkomen duidelijk waar die grens ligt.
In de laatste vraag waarin ik vraag wat jouw reactie geweest zou zijn op de situatie geef je
aan dat je niet weet of je zo gehandeld zou hebben als mijn moeder.
Maar toch ben ik even zo Brutaal om even een conclusie geheel van mijn eigen rekening toch
op te schrijven en die is dat het onder de tijdsdruk 10 minuten voordat taxi komt ook door
jou niet geheel uitgesloten wordt dat ik een pak voor mijn broek had kunnen krijgen!
Klopt dit? – Dat klopt helemaal! Ik sluit niet uit dat jij van mij een pak voor je broek had gekregen!
Dit wat ik nu ga zeggen klinkt wat misschien, wat raar maar ik blij dat jij dit zo stellig zegt.
Laat mij dit even in een juiste context plaatsen, de reden blij met dit antwoord is het feit dat
jij mij in deze situatie ziet als een gewoon kind en niet als kind in een rolstoel!
Jij vind mij niet zielig, en jij vind het normaal dat als een kind erg stout is ( en dat was ik) dat
hij dan ook een pak voor zijn broek zou kunnen krijgen!
Zeker als hij zo iets gevaarlijks opzettelijk doet!
Maar wees blij dat jij dit niet echt hebt hoeven doen, Want het is veel werk als het kind in
een rolstoel zit !( gordel af doen , optillen over je knie leggen tik geven weer terug in de stoel zetten)
Ik kwam dan ook met veel weg vroeger( ha ha)
Maar zo als uit mijn verhaal blijkt niet met alles ( oké ik kreeg wel één keer een pak voor mijn
blote billen Maar als terug kijk op mijn jeugd had ik wel vaker een tik voor mijn kont verdiend hoor ha ha ha)
Nu even weer even serieus
Hier vind u het commentaar van de derde professional.
professional 3
Ik heb nog een keer je verhaal gelezen en de vragen beantwoord die je hebt opgestuurd.
1 is mijn verhaal echt zo schokkend?
Ik vind het verhaal niet per definitie schokkend als ik het nu weer zo lees. Ik heb hem nu twee keer gelezen en daarnaast hebben we het er face-to-face er nog over gehad, waardoor de nieuwigheid er ook af is en de impact waarschijnlijk nu minder groot is. Ik kan me voorstellen dat het voor anderen schokkend kan zijn dat het om een kind met een fysieke handicap gaat. Ik ben alleen van mening dat je kinderen met een handicap zoveel mogelijk hetzelfde moet opvoeden als kinderen zonder handicap (wel rekening houdend met de beperking en de moeilijkheden die daar bij komen kijken). Vanuit dit oogpunt vind ik het juist goed dat de fysieke beperking, die er niet voor zorgt dat je zielig bent en fysiek niks aankunt, een drempel veroorzaakt voor deze handeling van je moeder.
2 Wat vind je van reactie van mijn moeder op de situatie?
Ik denk dat het er in de jaren 80 normaler was om door middel van een tik op de billen een kind te corrigeren. Ik blijf er bij dat ik niet vind dat een kind een tik geven de gepaste oplossing is om te corrigeren, maar ik kan me voorstellen dat anderen hier een andere visie op hebben en al helemaal ruim 30 jaar geleden.
3 Wat vind jij van het feit dat mijn moeder bewust voor deze oplossing gekozen heeft terwijl ze even tijd nam af te koelen?
Ik vind het goed dat ze zichzelf zo goed kent en niet in de hitte van de strijd/een emotionele opwelling handelt. Ik denk dat een corrigerende tik regelmatig gegeven wordt vanuit emotie, waardoor het eerder een paniekreactie is. In dit geval is het een doordachte keuze geweest en leek het voor jou moeder de juiste manier om aan te geven dat het echt niet kon wat je deed.
4 wat zou jou reactie geweest zijn in deze situatie
Ik zou denk ik mijn kind apart zetten (misschien uit de rolstoel halen en op een stoel zetten) en rustig maar streng toespreken dat ik wel heel erg geschrokken ben en dat hij wel even goed rustig mag worden en een paar minuten goed mag nadenken over wat hij heeft gedaan. Dan zou ik hem de tijd geven om na te denken en na een paar minuten terugkomen om te vragen hoe hij nu over zijn actie denkt. Eventueel nog een keer uitleggen waarom mama het echt niet leuk vond en daarna ook een knuffel geven. Maar ik heb geen ervaring met eigen kinderen ;)
ik wil graag terug komen op de door alle professionals genoemde langere en kortere termijn
effecten, deze kan ik alleen maar onderschrijven.
ier wil ik dan ook via een aparte pagina aandacht voor vragen.